هعيش لنفسى وهقول يالا نفسى خلاص ماليش غير نفسى ، ياما قولت وعملت وعشت للناس ، ماشفت منهم غير الغدر والقتل فى القلب بالرصاص، هعيش لنفسى ماليش غير نفسى ، حبيت وعشانه بعت الدنيا وضحيت ، كان الامل كان السند والضهر والأ مان فى البيت ، عشانه نسيت الدنيا وجريت عليه، رميت نفسى بين إيديه ، بس ياخسارة، نفسى كانت رخيصة أوى عليه وأنا نفسى هاتغلى عليه ليه ، ماهو أصل الرخيص الغالى رخيص فى عينيه ، اخص اخص علي ا ولا اخص عليه، يا نفسى بتبكى على أيه بتبكى عليه، بتبكى منه! ولا بتبكى على نفسك ، ولا بتبكى على أيه؟ ده البكى خساره فيه د ه بعنى وباع بيته ، عشان حبيته ، وسابنى لنفسى اضربنى ، وألعن نفسى عشان فى يوم، شوفت فيه نفسى ، وقولت هو ده نفسى وشوفت من النفس كتييير ، قذارة وعليهم شوية حقارة ومعاهم موت ضمير ، تقتل بدم بارد من غير إحساس، من غير تفكير، ولا يفرق معاهم إنهم كانوا على النفس غاليييين ، ياخسارة مش عارفه نفسى اللى ضايعه ، ولا هما نفسهم اللى ضيعين ياااااه على الناس اللى كانو ا على نفسى غاليييين هما اللى فيا الوقت مقطعين ، وجوايا مخربين وسابوا نفسى تحارب نفسى ، ماهو أنا لازم أحارب نفسى وأنا بس هحارب مين ؟ هحارب ناس باردين، لا عندهم خشى ولاحبة ضمير ياخسارة يانفسى بس هرجع لنفسى تانى، هحلم وهبنى نفسى بالأ مانى بالصبر ، وبالأغانى وبالفن وبحنانى، هعيش لنفسى ، وبرضة هعيش للناس تانى، ماهو أنا مخلوق مش أنانى ونفسى كلها طيبة ، ونفسى الناس كلها تبقى سعيدة، ويعيشوا من غير عيبة.
تخاريف كاتبة حنان غانم
إرسال تعليق